Kan muziek klinken als een landschap? Ja, dat kan. Draai de nieuwe cd van The Mudbirds en je ziet het vlakke land van Noordwest Friesland voor je

Door Hein Jaap Hilarides - Zaterdag 19 september presenteerden The Mudbirds hun nieuwe cd Stumble Trip in de Aerden Plaats op Oudebildtzijl. Het is de tweede schijf van bluesduo Alan Laws en René Tweehuysen. De hoes is fraai vormgegeven door René Tweehuysen. Er zijn veertien nummers te beluisteren. Op een bewerkte traditional na zijn ze allemaal van de hand van de muzikanten zelf. Zeker op de drie instrumentale nummers valt de unieke sound van het duo op. Het fantastische dobro en slide gitaarspel van Tweehuysen, ingevuld of afgewisseld met het virtuoze mondharmonica-werk van Laws, bepaalt de sfeer.

De muziekstijl van The Mudbirds is beïnvloed door de zwarte blues uit het Zuiden van de Verenigde Staten, bijvoorbeeld de Mississippidelta. Die blues werd vastgelegd in de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw. The Mudbirds klinken soms alsof het toen is opgenomen. Maar het geluid is in de studio gemoderniseerd. Het gevolg is een heldere, warme en sprankelende en toch authentieke sound. De mannen gaan verder dan de deltablues.

Opvallend zijn de folky akkoordovergangen en melodieën met tonen die aan Oosterse muziek doen denken. Tweehuysen trekt de snaren (of schuift de bottleneck) op een twaalftonige manier op. De opstuwende ritmes van Laws vallen soms buiten het bluesidioom.

De teksten passen als een vuist in een handschoen in de muziek. Een doordringende zin is ‘money talks in your head’. Het lied gaat over hoe iemand (wij) worden gestuurd door de  drang naar geld. Het onderwerp van de tekst is evenals dat van het eerste nummer Time comes time goes niet bepaald standaard voor een blues te noemen. Veelal handelen bluesteksten over tegenslagen in de liefde, armoede en het zwerversbestaan.

Juist daarom zijn de teksten van The Mudbirds interessant. En Alan Laws brengt ze slick, wat de zeggingskracht vergroot. Door de uitgebalanceerde mix vallen ze als het ware in de muziek. Het meest in het oog springende kenmerk van Stumble Trip is misschien wel de  hypnotiserende manier waarop bepaalde intro’s, solo’s of instrumentale stukken worden gespeeld. De blues wordt hier ontleed, totaal ontdaan van alle opsmuk. Een vibrerende toon of monotoon herhaalde melodie roept hier een wereld op. Nummers als Flat lands en Reed shunting brengen de titels tot leven. Beelden van vlakke landerijen en rietvelden doemen op. De harmonieuze en ritmische blues van Laws en Tweehuysen verklankt de lege ruimte van deze gebieden.

En zo is de cirkel rond. De brug van de katoenvelden en moerassen in Mississippi naar de aardappelen slikvelden in het Waddengebied is geslagen. Of zoals Alan Laws het op het bij het strot grijpende nummer 11 schitterend verwoordt: ‘I’m rooted to this ground’.

The Mudbirds zijn niet gestruikeld. Integendeel, hun muziek is geworteld in de klei.

Bron: Bildtsepost 23 - 09 - 2015